موضوع فدراسیون بسکتبال تنها عدم نتیجه‌گیری در مسابقات نیست. آنچه نگرانی‌ها را افزایش داده، مسیر اشتباه مدیریتی یا ناآشنایی به اصول مدیریت ورزشی است که آینده‌ای مبهم از این رشته را در اذهان دوستداران و دلسوزان این ورزش دانشگاهی، رقم زده است.
شاید بتوان گفت از 9 اسفند 1400 که جواد داوری در انتخابات ریاست فدراسیون بسکتبال پیروز شد، کمتر اتفاقات مثبت در این فدراسیون رخ داده است. برکناری مصطفی هاشمی از هدایت تیم ملی بزرگسالان، عزل رمضان از سرمربیگری تیم نوجوانان و رأی به پایان همکاری محمدرضا اسلامی با تیم جوانان، همگی با ناکامی‌های غیرقابل انتظار و ناامیدکننده برای این تیم‌ها همراه بود.
مصطفی هاشمی به اذعان کارشناسان این رشته، باخت غیرقابل انتظاری برابر قزاقستان در پنجره دوم انتخابی جام جهانی متحمل شد که بیشتر شبیه یک اتفاق بسکتبالی بود تا ضعف مربیگری، اما به‌سرعت و بنا به هیچ‌دلیل کارشناسی اعلام‌شده‌ای، از سوی رئیس فدراسیون، برکنار شد تا برخی شائبه‌ها مطرح شود.
این تیم در کاپ آسیا و انتخابی جام جهانی تا بدان حد ضعیف ظاهر شد که نه به جمع 4 تیم کاپ آسیا صعود کرد و نه در پنجره‌های انتخابی موفق بود و فقط به صرف نتایج قزاقستان مقابل استرالیا و عدم حضور استرالیا در ایران برای بازی برگشت، به جام‌جهانی صعود کرد (6 باخت از 8 بازی). در بازی‌های آسیایی نیز، در کمال تعجب به نیمه‌نهایی هم نرسید و با اختلاف یک امتیاز به فیلیپین باخت.
تعویض مصطفی هاشمی و آمدن سعید ارمغانی و سپس برکناری این سرمربی و انتصاب هاکان دمیر با توجه به ناکامی‌های محض در جام‌جهانی و انتخابی، مسیری اشتباه بود که شاخص‌ترین بازیکن تیم ملی یعنی حامد حدادی هم به آن اشاره کرد.
ناکامی 2 دوره متوالی تیم ملی نوجوانان در راهیابی به رقابت‌های جهانی و شکست غیرقابل توجیه در مسابقات جوانان آسیا در تهران از دیگر نتایج عجیب این دوره به شمار می‌رود. هر چند در تیم‌های ملی بسکتبال نوجوانان و بزرگسالان، به نسبت گذشته اتفاق‌های نسبی بهتری رخ داده، اما با موفقیت همراه نبود.
تیم‌های بسکتبال 3 نفره هم اتفاق‌های خوبی را رقم نزدند و به جز یک مقام سومی در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی که از سطح خوبی برخوردار نبود، کار دیگری انجام نشد.
از همه بدتر، عدم اعزام برخی تیم‌ها به مسابقات برون‌مرزی، آن‌هم به‌دلیل مدیریت حاکم بر امور فدراسیون (به‌خصوص در بخش بین‌الملل) که نتوانست به وظیفه خود عمل کند، تا حدی که سرمربی یونانی تیم ملی بسکتبال بانوان بیش از 2 ساعت در مسیر بازگشت از رقابت‌های کاپ آسیا در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) معطل ماند.
فدراسیون بسکتبال در زمینه برگزاری دوره‌های مربیگری و طرح رتبه‌بندی‌ها هم با شکست مواجه شده و حتی دوره‌های استعدادیابی برگزار شده، بیشتر به جنبه پر کردن تقویم و فقط برگزار کردن دوره‌ها ختم شده است.
انتصاب‌های عجیب در تیم ملی بسکتبال بزرگسالان، به‌ویژه در جایگاه مدیر اجرایی و مدیر رسانه‌ای هم سؤال‌برانگیز بود به‌گونه‌ای که حتی برخی از این انتصاب‌ها حتی بدون سابقه حرفه‌ای در پست‌های تصدی شده توسط افراد، صورت می‌گرفت.
عزل‌ونصب‌های اخیر در ساختار فدراسیون هم تاحد بسیاری غیرکارشناسی است. فدراسیون در ساختار اداری با شکست‌های متعددی مواجه شده از جمله اخراج‌های متعدد برخی کارکنان که از دوره‌های قبلی در فدراسیون مشغول به‌کار شده بودند در این شرایط اقتصادی ویژه، آن‌هم به بهانه چابک‌سازی فدراسیون و از سویی استعفاهای متعدد که بیانگر مشکلات زیادی است.
سفر غیرمنتظره و ناگهانی خزانه‌دار فدراسیون به خارج از کشور هم بسیار عجیب به نظر می‌رسد چرا که به‌طورمعمول در این سمت بااهمیت، سفر طولانی مدت معنی ندارد و از طرفی یکی از کارکنان اصلی بخش مالی فدراسیون هم استعفا کرده تا جایی‌که درعمل به یک نقطه ضعف بزرگ دیگر تبدیل شود.
رخدادهای عجیب در هیئت بسکتبال استان خوزستان نیز از دیگر ضعف‌های فدراسیون بسکتبال است. در کنار همه این موارد بی‌مسئولیتی برخی بازیکنان تیم‌های ملی مردان و زنان در زمینه احترام به پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران، از دیگر مشکلات فدراسیون بود.
به نظر می‌رسد وزارت ورزش و جوانان باید فکری به حال این رشته دانشگاهی کند و به داد این رشته برسد تا بسکتبال بیش از این درگیر حاشیه و مشکلات نباشد و مسیری درست را در ادامه طی کند.
258 258
