والیبال ایران روزهای پرتلاطمی را سپری می‌کند. کناره‌گیری بهروز عطایی از سرمربیگری تیم ملی والیبال از یک طرف و کم شدن شانس این تیم برای صعود به المپیک باعث شده محمدرضا داورزنی کار سختی برای آرام کردن این وضعیت داشته باشد.
نتایجی که تیم ملی والیبال در انتخابی المپیک توکیو و پیش از آن در لیگ ملت‌ها کسب کرد به هیچ عنوان قابل دفاع نیست. اینکه چرا این نتایج کسب شد را بهروز عطایی باید پاسخگوی آن باشد. قطعا بخشی از این عدم نتیجه گیری به مسائل فنی بازمی‌گردد؛ اما بخشی هم به دلیل اتفاقات حاشیه‌ای بود که در اردوها و مسابقات تیم ملی رخ می‌داد.
یکی از بازیکنانی که پیش از رقابت‌های قهرمانی جهان به تیم ملی دعوت شد بانی بسیاری از حواشی این تیم بود. اوج رفتارهای خارج از عرف این بازیکن، بردن ویپ به جلسات آنالیز تیم ملی بود. او بی‌پروا و با خیال راحت و در حضور مربیان با در دست داشتن ویپ رفت و آمد می‌کرد و عجیب اینکه کادرفنی تیم ملی هیچ واکنشی به این مسئله نداشت.
بازیکن مورد نظر مدام دیرتر از سایر بازیکنان به تمرین تیم ملی می‌رفت؛ چون خواب می‌ماند. حتی به خودش اجازه می‌داد که با لباسی متفاوت با سایر بازیکنان در اردو و تمرینات حاضر شود. در جریان هفته سوم لیگ ملت‌ها در آمریکا این بازیکن قمار و شرط‌بندی می‌کرد و مشغول شرط‌بندی بود و عجیب اینکه در مصاحبه‌هایش مدام از لزوم رفتار حرفه‌ای بازیکنان جوان صحبت می‌کند.
انتظار می‌رود فدراسیون والیبال در خصوص مبارزه با بازیکن‌سالاری در تیم ملی اقدام جدی کند. بازیکنی دیگری که حتی آلکنو را هم قبول نداشت و در دوره سرمربیگری عطایی در مصاحبه‌هایش مربیان تیم ملی را به سخره می‌گرفت نباید پیراهن تیم ملی را به او تعارف کرد. حتی به لحاظ فنی هم این بازیکن چیزی به تیم ملی اضافه نکرد و هر زمان که غایب بود بازی‌های بهتری را از تیم ملی شاهد بودیم.
بلایی که او و برخی از هم‌نسلانش بر سر والیبال ایران آوردند جبران‌شدنی نیست. سرمربی آینده تیم ملی والیبال باید در وهله اول ریشه بازیکن‌سالاری را در تیم ملی بخشکاند؛ در غیر این صورت سرنوشت بهروز عطایی، کولاکوویچ، لوزانو و … در انتظار او هم خواهد بود. والیبال ایران نیاز به مربی‌ای همچون ولاسکو دارد. تنها او بود که توانست بساط بازیکن‌سالاری را از والیبال ایران جمع کند.
258 258
